‘
Թարգմանաբար ներկայացնում ենք Ալբանիայի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Ջիանի դի Բիազիի մամուլի ասուլիսի ամբողջական տարբերակը, որը հետաքրքիր կլինի նաև հայ ֆուտբոլասերների համար:
— 28 ֆուտբոլիստ եք հրավիրել ընդամենը մեկ խաղի համար: Կա՞ դրա անհրաժեշտությունը:
— Այո, ես հրավիրել եմ այն ֆուտբոլիստներին, ովքեր այս պահին առկա են և լրջորեն աշխատել են իրենց թիմերում: Մեր ուժեղ կողմը, ինչպես գիտեք, համախմբվածությունն է և ես ճիշտ համարեցի հրավիրել բոլոր այն ֆուտբոլիստներին, ովքեր կարող էին միանալ մեզ այս խաղի համար:
— Ինչպե՞ս են ֆուտբոլիստները մոտենում այս խաղին:
— Կարող եմ ասել, որ մեր անցկացրած վերջին խաղից 4 ամիս և 4 օր է անցել և այս ընթացքում կապի մեջ եմ եղել բոլորի հետ՝ առանց բացառության: Ոմանց զանգահարել եմ, ոմանց հետ խոսել եմ ինտերնետով, իսկ ոմանց էլ այցելել եմ իրենց թիմերում: Հասկանալի է, որ ֆուտբոլային պատճառներներով պետք է ուշադիր հետևեի ֆուտբոլիստներին և կարծում եմ, որ ֆուտբոլիստների լավ ընտրություն ունենք:
— Ի՞նչ սպասել Հայաստանից:
— Հայաստանը մի թիմ է, որին շատ դժվար է հաղթել: Տեսեք, այս ընթացքում ես հանդիպում եմ մարդկանց, թերթեր եմ կարդում, խոսում եմ ձեզնից շատերի հետ և ինչ-որ ինքնագոհություն եմ նկատում: Բոլորին թվում է, թե Հայաստանի դեմ հեշտ խաղ է սպասվում և անպայման պետք է հաղթենք առանց խնդիրների: Բոլորն ասում են. “Mister, victory, victory, victory!”: Ես այդպես չեմ տեսնում, քանի որ Հայաստանն ուժեղ թիմ է, որը ոչ-ոքի է խաղացել Սերբիայի դեմ՝ չիրացնելով 11 մետրանոցը, պարտվել է Դանիային ու սկզբում առաջ էր հաշվի մեջ, միայն մեկ գոլով է պարտվել Պորտուգալիային: Հիմա ասեք ինձ. սա հե՞շտ մրցակից է:
— Ինչպե՞ս հաղթել հայերին:
— Պետք է շատ խելացի գործել՝ օգտագործելով մեր բոլոր որակները: Եվ իհարկե, չպետք է անտեսել որևէ մանրուք, որը կարող է ազդել խաղի վերջնական արդյունքի վրա: Բոլորը պետք է հասկանան, թե որքան կարևոր է այս խաղը մեզ համար: Այնուամենայնիվ, ես կարծում եմ, որ որևէ պարագայում չպետք է մտածենք, որ հիմա մենք մեծ թիմ ենք, քանի որ հաղթել ենք Պորտուգալիային և լավ ենք խաղացել Դանիայի, Ֆրանսիայի և Իտալիայի դեմ: Այս լավ խաղերը պետք է անցյալում թողնենք: Եթե գերագնահատենք մեզ, ապա սխալ ուղղությամբ կգնանք: Այդ պարագայում կկրկնենք նախորդ շրջափուլի սխալը: Սա այն հանդիպումներից է, որը կարող է վճռորոշ նշանակություն ունենալ այս շրջափուլում մեր երազանքի իրականացման հարցում:
— Արդյո՞ք սա Դի Բիազիի մարզչական կարիերայի ամենակարևոր հանդիպումն է:
— Այո, կարող եք այդպես համարել: Ես այլ կարևոր հանդիպումներ էլ եմ ունեցել, երբ ցանկանում էինք, որ «Տորինոն» պահպանի իր տեղը Ա սերիայում, կամ «Մոդոնան» Ա սերիայի ուղեգիր նվաճի: Բայց այս պահի համար կարելի է ասել, որ Հայաստանի դեմ խաղն է ամենակարևորն ինձ համար: Այնուամենայնիվ, մենք պետք է լավագույն ձևով պատրաստվենք խաղին: Դրա համար պետք է նաև ձեր օգնությունը. պետք չէ լրացուցիչ ճնշում գործադրել ֆուտբոլիստների վրա: Նրանց պետք է հանգիստ թոնղել, որպեսզի նրանք կատարեն իրենց աշխատանքն ու հասնեն ցանկալի արդյունքի: Բոլորս էլ ցանկանում ենք հաղթել, բայց պետք է լրջորեն պատրաստվենք այս խաղը հաղթելու համար:
— Երկու տարի առաջ կայացած խաղում 2-0 հաշվով Ալբանիան հաղթեց Հայաստանին…
— Ոչ, ոչ, ոչ: Նման համեմատություն պետք չէ անել: Երկու տարի առաջ ընկերական հանդիպում էր: Նրանք խաղում էին առանց իրենց լավագույն ֆուտբոլիստի՝ Մխիթարյանի, առանց մեծ մոտիվացման: Իսկ հիմա փոխվել է մարզիչը, և նրանք գալիս են արդյունքի ետևից: Սա բոլորովին այլ պատմություն է և չի կարելի նման համեմատություն անցկացնել:
— Ալբանիան սովորաբար հաշվարկված է գործում այս մակարդակի խաղերում: Ի՞նչ է պետք անել այս անգամ հաջողության հասնելու համար:
— Պետք է ունենանք հավասարակշռված թիմ, հաշվի առնենք ամեն ինչ խաղադաշտում, չպետք է տրվենք երկրպագուների էյֆորիային և փորձնեք անմիջապես արդյունքի հասնել:
— Դժվարություններ կա՞ն մեկնարկային կազմի ընտրության հարցում:
— Ոչ շատ, քանի որ իմ տրամադրության տակ են նույն ֆուտբոլիստները, չնայած նրան, որ 28 ֆուտբոլիստ է հրավիրված: Որոշ խնդիրներ կան, քանի որ Վալտեդ Ռաման և այլ ֆուտբոլիստներ վնասվածքներ ունեն, սակայն մարզումների ընթացքում կտեսնենք, թե ովքեր են պատրաստ խաղալու առաջին րոպեներից:
— Շատ են ֆուտբոլիստները Շվեյցարիայի առաջնությունից: Ինչու՞:
— Որովհետև նրանք ավելի պատրաստ են: Բոլոր այս ֆուտբոլիստներին ես հետևել եմ ամիսների ընթացքում և շատ լավ գիտեմ, թե որքանով կարող են օգնել հիմա և առաջիկա տարիներին: Կան նոր ֆուտբոլիստներ, ովքեր ուժեղ են ֆիզիկապես և կարող են ուժեղացնել խաղի այս բաղադրիչը:
— Նաև հրավիրվել է Ալիյին: Ինչու՞:
— Քանի որ մոտ մեկ տարի է հեևում եմ նրան և զգում եմ, որ թիմն ունի նրա կարիքը:
— Ինչու՞ է հրավիրվել Սադիկուն և չկա Կապլանին:
— Սադիկուի մարզումներին հետևել եմ «Ցյուրիխում»: Որոշ խաղերում, որքան որ խաղացել է, ես նկատել եմ, որ նա լավ մարզիճակում է: Նրա և Ալիյիի կարիքը թիմն ունի՝ եթե ոչ հիմա, ապա մոտ ապագայում: Նա գնալով ավելի հասուն ֆուտբոլ է խաղում, չնայած նրան, որ «Ցյուրիխում» խաղալու հետ կապված դժվարություններ ունի մեծ մրցակցության պատճառով:
— Կարծու՞մ եք, որ Հայաստանի հավաքականն այլ տրամադրվածությա՞մբ կգա Ալբանիա, քանի որ նրանց մարզչի առջև վերջնագիր է դրված՝ հաղթանակ կամ հրաժարական:
— Շատ եմ ափսոսում, որ երբ գործերը հաջող չեն ընթանում, մարզիչն է առաջինը պատժվում: Իմ կարծիքով, Հայաստանի հավաքականի մարզիչը շատ լավ աշխատանք է կատարել թիմի հետ այս ընտրական փուլում, թիմը գեղեցիկ խաղ է ցուցադրում, բայց վերջնական փուլում ինչ-որ բան չի ստացվում:
— Դուք մարզիչների «քիլլեր» եք դառնում, քանի որ Ալբանիայի դեմ խաղերից Պորտուգալիան հեռացրեց Բենտուին, Սերբիան՝ Ադվոկատին…
— Շատ լավ գիտեմ սա, սակայն լինելով մարզիչ, չէի ցանկանա այս երևույթին նայել այնպես, ինչպես դուք եք դա տեսնում: Մարզիչն այն մարդն է, որին ամենից հեշտն է մեղադրելը, սակայն ես պարզապես ցանկանում եմ հաղթել Հայաստանին: Միևնույն ժամանակ հակառակն է ցանկանում հակառակորդ թիմի մարզիչը:
— Որտե՞ղ եք ավելի շատ տեսնում Շկելզեն Գաշիին: Կիսապաշտպանությունու՞մ, թե՞ հարձակման գծում:
— Ավելի շատ կիսապաշտպանությունում, որտեղ նա խաղում է «Բազելի» կազմում, բայց ավելի շատ միտված դեպի հարձակումը:
— Ասում եք, որ Հայաստանն ուժեղ թիմ է, բայց նրանք չեն հաղթել վերջին 7 խաղերում…
— Խնդրում եմ, բարի եղեք և ժամանակ գտեք ու դիտեք Հայաստանի վերջին չորս խաղերը: Կփոխեք ձեր կարծիքն այս թիմի մասին: Նրանք Պորտուգալիայի դեմ խաղում բոլոր հնարավորությունները կորցրեցին պաշտպանի մեկ սխալի պատճառով, այլապես Պորտուգալիան պետք է մահանար խաղադաշտում գոլ խփելու համար: Նրանք ավելի լավ էին խաղում, քան Սերբիան: Չնայած դրան, նրանք չհասան արժանի արդյունքի և միայն ոչ-ոքի գրանցվեց: Ես սա ասում եմ, ոչ թե նրանց գերագնահատելու համար, այլ պարզապես պետք է հասկանալ, որ պետք չէ որևէ պարագայում նրանց թերագնահատել, քանի որ շատ ուժեղ մրցակցի դեմ ենք խաղալու:
— Ճնշում զգու՞մ եք խաղից առաջ:
— Ոչ, քանի որ հասկանում ենք, որ գերազանցել ենք ընտրական փուլի մեկնարկի նախնական սպասելիքները և արդեն այն պահին ենք, որ հասկանում ենք յուրաքանչյուր խաղի արժեքը և հնարավոր ամեն ինչ պետք է անենք մեր ուղին շարունակելու համար:
— Ֆեդերացիայի նախագահ Դուկան նշել է, որ հաղթանակից բաց որևէ այլ արդյունքի մասին չի մտածում…
— Դուկան իրականում այլ բան է ասել: Նա ասել է, որ պետք է առավելագույնն անենք հաղթելու համար: Ես խորհրդաժողովի ժամանակ խոսել եմ նախագահի հետ և նա ինձնից լավ գիտի, թե որքան դժվար է խաղ է սպասվում և գիտի հակառակորդի ուժը:
— Այդ դեպքում կարո՞ղ ենք ասել, որ ոչ-ոքին լավ արդյունք կլինի Հայաստանի դեմ խաղում:
— Ոչ, իմ աշխատաձևն այնպիսին է, որ երբ խաղադաշտ եմ դուրս գալիս, ցանկանում եմ առավելագույն արդյունքը՝ անկախ մրցակցից: Նույնը վերաբերվում է այս խաղին:
— Ցանան գալիս է վնասվածիքով, ինչպես և Ռոշին: Մավրայը պարբերաբար չի խաղում, իսկ Լենյանին ընդհանրապես չի խաղում: Սա անհանգստացնու՞մ է:
— Ինչ-որ չափով, բայց ես փորձում եմ դրականը տեսնել այս ամենում: Կարծում եմ, որ այս ֆուտբոլիստներն ավելի շատ են հանգստացել և ունեն լավագույնը ցուցադրելու և 100 տոկոսից ավելին անելու ցանկություն:
— Կիսապաշտպանությունը, թվում է, մեր ամենաուժեղ գիծն է: Համաձա՞յն եք այդ կարծիքին:
— Կարող եմ ասել, որ լավ ֆուտբոլիստներ ունենք հարձակման գծում, նույնիսկ նաև պաշտպանությունում: Մենք կոմպակտ թիմ ունենք:
— Եթե պարտվենք, կկորցնե՞նք որակավորման փուլը հաղթահարելու երազանքը:
— Չեմ ցանկանում այս պահին մտածել այդ մասին:
— Մինչև հանդիպումը կունենա՞ք ալբանական անձնագիր:
— Չգիտեմ, միգուցե պետք է քնեմ երկրի նախագահի հետ (ծիծաղում է):
— Սովորե՞լ եք Ալբանիայի օրհներգը:
— Որոշ բառեր գիտեմ, բայց ամբողջությամբ դեռ չեմ սովորել… 7-8 տարի ժամանակ ունեմ (ծիծաղում է):
‘